۳۳ سال از پایان جنگ میگذرد و هفته دفاع مقدس بهانه ای میشود برا ی پاسداشت آن رشادتها و از خود گذشتگی ها، طبق روال انتشار بنر و عکس و پیام و پیامکی و این هفته در چند فیلم و نماهنگ خلاصه میشود و میرود تا سال بعد.
پیشترها نمایشگاه هایی بر گزار میشد که دیدنش خالی از لطف نبود و حد اقل در سطح شهر سنگرهای نمادین به چشم میخورد که این روزها به بهانه کرونا ،حتی در حسرت نمادها باید ماند.
سخن گزافی نیست اگر بگوییم هر سال این مناسبت ملی تحلیل میرود یا حد اقل در اولویت برنامه ها و مراسم معمول نیست.
اما دفاع مقدس ارزشهای خودش را دارد و کسانی که با خدا معامله کرده انی آثار و اجرش را از ما طلب نمیکنند و انتظار مراسم و یادبود هم ندارند.
آنچه واضح است آثار عینی دفاع مقدس را در رفتار و کردار بازمانگان جنگ (رزمندگان و جانبازان و آزادگان ) باید دید.
اگر روحیه جهادی و ایثارگری خرازی ها و زین الدین ها و باکری ها و هزاران بسیجی در عمل و رفتار همسنگران آنان مشاهده میشود پس روحیه دفاعی زنده است و جنگ ادامه دارد و اگر چنین نیست بایداین هفته را مغتنم شمرد و در برخی رفتارها بازنگری کرد.
میشود کهنه سربازان جنگ را به سه دسته تقسیم کرد؛
دسته اول کسانی که آن روحیه بسیجی بودن و ایثارگری را حفظ کردند و مزد جهاد در راه خدا را با زمینیان معامله نکردند و هنوز در سنگری دیگر به مردم خدمت میکنند و درهوای دفاع مقدس تنفس میکنند پر واضح است که تعداد اینان اندک است.
دسته دوم کسانی که با تمکین بر قانون و سفارش بنیانگدار جمهوری اسلام که فرمود : نگذارید پیشکسوتان جهاد و شهادت در پیچ و خم زندگی روزمره خود به فراموشی سپرده شوند با امکانات حداقلی و سختی روزگار میگذرانند و توقعی بیش از قانون از انقلاب ندارند حال اینکه آن تتمه قانون نوشته شده نیز تا آنجا که میدانید و میدانیم در باره جانبازان و ایثارگران حد اقلی اجرا میشود و عملا در پیچ وخم ها ی زندگی تنها مانده اند.
و دسته سوم افرادی که توقعات فراقانونی از انقلاب دارند که اگر چه تعداد این افراد هم اندک است اما گاهی عملکرد اینان پای همه ایثارگران نوشته می شود.
نقل قول از نویسنده بزرگی است که:هرکس جنگ را درک کردهرگز به زندگی عادی باز نمی گردد.
پس نسل جنگ و کهنه سربازان دفاع مقدس به زندگی عادی بازنگشته اند و هنوز حضور سرداران شهید و همسنگران اسمانی خود را حس می کنند.
به راستی بر ما چه رفته است که گاهی از آن نفس های آسمانی فاصله میگیریم و سخت زمینی میشویم و برای رسیدن به مقامی احتمالی همه چیز را فراموش می کنیم.
در این سالهایی که خیلی ها غفلت کردند بسیاری هم بودند در حال و هوای دفاع ماندند و همچون سردار سلیمانی پس از ۳۰ سال به قافله عشق پیوستند.
یادمان نرود رزمنده دیروز الگوی نوجوان و جوان امروز است و ممکن است کوچکترین دلبستگی به دنیا از طرف یک نفر منجر به دل کندن یک نسل از آرمانهای دفاع مقدس شود .شاید ما در جبهه بودیم و خیلی چیزها را از دفاع مقدس نیاموختیم.
و اگر آموختیم و در گدر زمان فراموش کردیم فرصت باقی است هفته دفاع مقدس فرصتی است تا اعمال و رفتار مان را با آنچه باید باشد تطبیق دهیم.
حی علی خیر العمل