پیشتر در شعری معروف میخواندیم: «زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست، هرکسی نغمه خود خواند و از صحنه رود»؛ و اینک بعد از سالها دانستهام که زندگی صحنه آزمونهای دائمی است؛ کنکور پشت کنکور، سؤال پشت سؤال! اصلا ذات زندگی در دنیا، با آزمایش و سختی و غافلگیری آمیخته است.
آنان که مدام به دنبال آسایش و راحتی و بیخطری هستند، به خطایی راهبردی و فلجکننده دچارند؛ موجیم که آسودگی ما عدم ماست! نباید نسبت به آزمونهای الهی معترض باشیم، نباید خود را نسبت به صدمه دهر و لطمه روزگار مصون بدانیم. مریضیها و حادثهها در کمین است؛ مرگها و نابودیها در انتظار است؛
شکستها و رکودها، ناکامیها و دلتنگیها، زجرها و رنجها، در تار و پود زندگی دوخته شده است.
دستگاه آفرینش برای هرکداممان بهصورت اختصاصی آزمونها و ابتلائات مکرری تدارک دیده است تا قابلیتهای ما را محک زند؛ که با پاس کردن هر آزمون کلاس ما را بالا ببرد.
رمز ماجرا اینجاست که هرچه به بالاترین پلکان بندگی و رشد نزدیک شویم سؤالات این آزمون سختتر و مراحل آن دشوارتر میشود؛ آنچنان که در اعلیدرجه از سطوح آن برای پیغمبران و اولیاء رخ میدهد.
نظیر آنچه برای ابراهیم خلیلالله (ع) رخ داد: و إذِ ابتَلى إبراهيمَ رَبُّه بِكَلماتٍ فَأَتَمَّهُن و آنچنان که برای حسینبنعلی (ع) در سوزناکی کربلا پدید آمد؛ از محاصره و توهین گرفته تا سربریدن و لگدکوب شدن و اسارت خاندان!
آخر داستان، آن چیز که برای ما قهرمانان قصه باقی مانده و بر شرافت ما میافزاید نحوه مواجهه ما با آزمونهای پیدرپی خداوندی است، بیآنکه اهل شکایت و اعتراض و هوچیگری باشیم.
عید قربان؛ نمایشگاهی است برای نمایش قابلیتهای انسان در برابر آزمونهای سخت؛ «قربان» بر شما مبارک.