شامگاه سه شنبه 23 تير شماري از جوانان کاشاني - و البته جوانان کلانشهرهاي ديگر کشور - در پي چراغ سبز دولتي ها و همچنين دعوت احزاب و گروههاي وابسته به دولت به جشني فراخوانده شدند که از آن به عنوان « جشن هسته اي » ياد شد . شور و شعف جوانان پس از مذاکرات طولاني مدت نمايندگان جمهوري اسلامي ايران با کشورهاي 1+5 طبيعي و عادي است و نبايد بدان خرده گرفت ؛ به ويژه شادي جوانان و نوجواناني که 8 سال مقاومت ملت ايران را در جنگ تحميلي نديده اند يا فراز و فرودهاي پس از پيروزي انقلاب اسلامي و دفاع مقدس را کمتر ديده اند . در واقع اين جشن و شادماني را بايد مراسم تشکر و سپاسگزاري از زحمات صادقانه و دلسوزانه گروه مذاکره کننده کشورمان طي دو سال گذشته تلقي کرد و الحق بايد به مردان مذاکره کننده کشورمان بابت تلاش و زحماتشان برای عملیاتی کردن منویات رهبر معظم انقلاب و ملت شجاع ايران خداقوت گفت .
و صد البته متوليان برگزاري اين جشن خياباني حتما مي دانند جواناني که ديشب در جشن و شادماني پايان مذاکرات در کاشان و شهرهاي ديگر شرکت کردند خيلي زود از هیجان و تب و تاب ناشی از پايان مذاکرات خارج و خواستار مطالباتشان از قبل دستاوردهاي مذاکرات و توافق خواهند شد .
اما عده اي نبايست با فرصت طلبي ، مذاکرات هسته اي جمهوري اسلامي ايران را به گفتمان گروه و دسته خود مرتبط کنند و با سخنان ناجوانمردانه و غيرمنصفانه شان ، هم زحمات پيشينيان را در دستيابي به دانش هسته اي ناديده بگيرند و هم شيريني توفيقات نمايندگان کشور را به کام ملت تلخ کنند .
سخنران جشن کاشان ، سه شنبه شب در بخشي از سخنان خود گفته : « در دولت های سازندگی و اصلاحات با پایه گذاری درست و مدیریت عقلانی صنعت انرژی هسته ای ، ایران وارد باشگاه هسته ای ها شد و پرونده آن نیز با توانمندی و جدیت پیگیری شد اما در دولت های نهم و دهم با سوءتدبیر و حذف نیروهای متخصص ، این موضوع به یک بحران تبدیل شد و پرونده ايران در ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد و شورای امنیت قرار گرفت و باعث تحمیل بی سابقه ترین تحریم ها بر کشور شد » . متاسفانه سخنران جوان اين مراسم ، طبق روال هميشه عادت دارد به انتخاب اکثريت ملت ايران در دو انتخابات سالهاي 1384 و 1388 بي احترامي کند .
وي مي داند اما بغض و کينه ، او را از انصاف و جوانمردي تهي کرده است و بر همين اساس نمي خواهد به زبان بگويد که : بيستم فروردين ماه 1386 ، 2 سال پس از آغاز کار دولت نهم ، جمهوري اسلامي ايران با تکميل 2 حلقه 164 تايي سانتريفيوژ به غني سازي اورانيوم و توليد سوخت هسته اي پرداخت و در آن روز خبر دستيابي جمهوري اسلامي ايران به چرخه کامل توليد سوخت هسته اي به سمع و نظر جهانيان رسيد و جشن بزرگ هسته اي برگزار شد و پس از آن تاريخ تا پايان دولت دهم ، جشن هسته اي هر سال برگزار و طي آن از آخرين دستاوردهاي دانشمندان هسته اي کشور رونمايي شد .
نگارنده بنا ندارد در اين برهه حساس که شور و شعف در کشور حاکم شده ، تاريخ را براي وي مرور کند ولي چاره اي نيست که تصريح کنم قرارداد ننگين سعدآباد در دوره اصلاحات امضا شد ، قراردادي که تونی بلر ، نخست وزیر وقت بریتانیا درباره آن گفت : " ما میوه حمله نظامی به عراق را در سعدآباد چیدیم" . سخنران اين مراسم گرچه به ظاهر خود را به فراموشي زده ، ولي خوب مي داند که در دوره اصلاحات ، مدتي کشور ما به خاطر سياست هاي مسئولان وقت به اسم اعتمادسازي مجبور به تعليق کليه فعاليت هاي غني سازي شد . وي لابد خبر ندارد که از تلخ ترین اخبار و وقایع بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم ، خبر اخراج چند تن از دانشمندان هسته ای و متخصصان جوان متصدی پیشرفت صنعت هسته ای کشور و شاغل در سازمان انرژی اتمی بود به گونه اي که باعث نگرانی بسیاری از دلسوزان در خطبه های نمازجمعه و تریبون مجلس و محافل دانشگاهی شد .
اين سخنران محترم بايد بداند ، مذاکرات هسته اي ، مذاکرات 2 جوان نورسته شاخه جوانان يک حزب در کاشان با 1+5 نبوده ، مذاکرات جمهوري اسلامي ايران با 6 کشور دنيا بود و بي ترديد اگر اين مذاکرات پس از توافق ، خير و برکتي داشته باشد ، آن خير و برکت نصيب همه هموطنان خواهد شد و اگر خداي ناکرده فرجام ناميموني داشته باشد باز هم همه ايرانيان و به ويژه فرزندان و نسل آينده ما در تبعات و پيامدهاي آن سهيم خواهند بود .
اگر امروز 6 کشور حاضر شدند طولاني ترين مذاکرات تاريخ را با کشور ما رقم بزنند و پذيرفتند از راه گفتگو با ايران به نتيجه مرضي الطرفين برسند ، محصول راه برگشت ناپذيري است که دانشمندان هسته اي ما پيمودند و براي رسيدن به آن شهدايي هم تقديم کردند .
اگر امروز در مذاکرات هسته اي به خواسته هاي ايده آلي رسيده باشيم حتما ، نتيجه مقاومت ، تدين ، شجاعت ، غيرت ملت و درايت رهبر معظم انقلاب اسلامي است و اگر نقدها ، تحليل هاي مصلحانه و خيرخواهانه نخبگان و اصحاب نقد و رسانه ملي و مطبوعات نبود همين به اصطلاح توافق خوب نيز حاصل نمي شد و بلاشک اگر مسیر توافق های ژنو و لوزان به حال خود رها می شد و انتقاد مصلحانه در دستور کار نخبگان قرار نمی گرفت ، برجام شانس چندانی برای تبدیل شدن به یک توافق متوازن نداشت . آنچه در دو سال اخير با پافشاري دولت يازدهم رخ داد ، یک بده بستان بود و بي شک در اين روند و روال امور مهمی واگذار شده و البته امتیازهای مهمی هم به دست آمده است و اکنون در موضوع پايان مذاکرات هسته اي ، بايد عقلانيت به خرج داد و بصورت احساسي و هيجاني با موضوع برخورد نکرد ، بايد ببينيم چه داده ايم و چه گرفته ايم ، بايد منتظر باشيم نمايندگان محترم مجلس شوراي اسلامي مطابق با اصول 77 و 125 قانون اساسي ، سند مذاکرات هسته اي را بررسي و اعضاي شوراي امنيت ملي مفاد اين سند را به دقت ارزيابي کنند تا آن را از وجود بندهای « تفسیرپذیر » و « دو پهلو » پاکسازي و قبل از تصویب نهایی برای اصلاح آن اقدام عاجل و جدی کنند .
|