سال هشتاد کتاب پروانه های شب از زنده یاد سپیده کاشانی که قبل از انقلاب چاپ شده بود بدستم
افتاد ، چنان که مائده ای از غیب فروافتد!
کتاب شامل اشعاری بود که در پس آنها یک جور جنگ و گریز ادبی بود با نظام شاهی، اولین بانویی که در عرصه ادبیات و فرهنگ وارد مبارزه شده بود، میلی خفته در من بیدار شدکه هر طور شده باید نام سرور اعظم باکوچی یا همان سپیده کاشانی را دوباره بر سر زبان ها آورد و من آوردم.
دوسال تمام پیگیری و تحقیق و پژوهش و مصاحبه که چندان هم آسان نبود تبدیل شد به کتاب «بانوی پروانه ها» که جرقه ی بزرگداشت ملی سپیده کاشانی را به نام خود زد و شد شجره به ثمر نشسته و جواهری در آفتاب درخشنده.
حکایت همه همین نبود که گفتم در راه احیای نام و یاد و فکر و اندیشه سپیده کاشانی مرارت ها کشیدم و البته خشنود بودم که کاری سترگ و ماندنی انجام می دهم.
گفتگو با بزرگانی مثل زنده یاد مشفق کاشانی، زنده یاد محمود شاهرخی، حجت الاسلام محدثی، زنده یاد حسین لاهونی «صفا» و استادان صائم کاشانی و جواد جهان آرائی، فرزند بزرگوار ایشان و خانواده گرامی ایشان و خلاصه هرجه بود و نبود را جمع آوری کردم و به زیور طبع آراستم.
دستم درست، که چنین کردم و بودند کسانی که از مصاحبه و گفتگو تن زدند و شعر های سپیده را به تمسخر گرفتند که اینها شعر نیست اصلا سپیده شاعری نیست که قابل اعتنا باشد شعرهایش به دل نمی نشیند و به جان نمی چسبد!
نمی دانم چرا و به چه علت حاضر به همکاری نشدند، از این گروه چندین نفر بودند که چنین می گفتند و چنین می اندیشیدند و سپیده را در محاق می خواستند، شاید چون این بنده عنوان دکتر یا پرفسور نداشتم، لایق توجه ایشان نشدم!
دردی که امروز بلای جان اندیشه ها و اندیشه ورزان شده و دانایی را در جهان فکری خود محبوس کرده اند، مگر داشتن نشان یا مدرک دانشگاهی مجوز دانایی است؟ فرزانگان حکیم گفته اند دانایی معرفت آفاق و انفس است و هرکه با معرفت تر داناتر نه هرکه سر بتراشد قلندری داند.
به قول حکیم فرزانه ای عمل اگر منتهی به معرفت نشود جاودانه نیست و بر این قیاس دانایی نه به مدرک است نه به فیس و افاده ی دانستن، بلکه اصولا دانایی یک نوع رسیدن است، یک نوع عمل است که نمی توان آن را ساخت یا تولید کرد یا به مدرکی الصاق نمود و اساسا هرکه انسان تر است داناتر است و بالعکس. نه اینکه من بگویم حکیمان فرزانه و بزرگان اندیشمند اینگونه گفته اند و اینگونه زیسته اند.
به هر شکل انتشار کتابی مثل سپیده سخن اتفاق مغتنمی است که به حمد الله افتاده و خوب هم هست که افتاده اینها سرمایه های انقلاب اسلامی هستند.
خوشنودیم که بیش از پیش این بانوی شعر انقلاب اسلامی را که یکی از مریدان دل سوخته حضرت روح الله و شهیدان بود بزرگ داشته اند.
دستشان درست باد.
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
