دی ماه جاری که به کاشان رفته بودم، یک روز همراه با عباس نیکوکار (یوسف الشعراءِ کاشانی) به دیدن استاد احمد مشجّری (محبوب) ادیب ، شاعر و کتابشناس فرهیخته رفتم.
استاد مشجّری روزگاری یکی از غنی ترین کتابخانه های ایران را داشت و بسیاری از اجلّه ی اساتید دانشگاه با او به همین خاطر مراوده و حشر و نشر داشتند.
کتابخانه وی مشحون از نسخ خطّی و چاپ سنگی و سربی ،عمدتآ خریداری شده از بمبئی بود.....اما با کمال تأسف باید بگویم استاد مشجّری دیگر صاحب آن کتابخانه نیست ؛ زیرا در سالهای اخیر به علت تنگدستی و جهت امرامعاش خود و عائله اش مجبور شد کتابهای آن کتابخانه را به تفکیک و تفریق بفروشد!
استاد فرتوت اما زنده دل در دیدار چند ساعته ای که باهم داشتیم درددلها کرد و بثّ الشکواها عنوان فرمود.از جمله گفت:ـ حاصل سالها تحقیق و بررسی ام در زمینه ی سبک هندی سه مجموعه شد که آن را هفت سال پیش برای چاپ و نشر به حوزه ی هنری (شاخه ی اصفهان) بردم.حوزه ای ها بسیار استقبال کردند و آن قدر خشنود شدند که هر سه مجموعه را تایپ نمودند و کار تا جایی پیش رفت که به صفحه آرایی هم رسید.
اما چندصباحی نگذشته بود که بادهای مخالف وزیدن گرفت. ابتدا گفتند مجموعه سه جلدی را به دو جلد تقلیل بده! این کار را با حذف مطالب غیر اصلی مجموعه ها کردم.....علی ایّ حال سه مجموعه که به دو مجموعه تقلیل یافت حاوی شرح حال و سروده های شصت وچهار شاعر سبک هندی است ؛ شاعرانی برجسته و نازک اندیش که شاید کمتر شاعر و شعرشناسی نامی از آنها شنیده باشد.
اکنون مجموعه کم نظیر فراهم آمده توسط استاد مشجّری به دلیل عدم تأمین اعتبار مالی سرنوشتی نامعلوم دارد.
این اثر خوب ؛ حاصل سالها مطالعه و تحقیق ادیب کتابشاس کاشانی که هفت سال قبل مقبول حوزه ی هنری سازمان تبلیغات اسلامی واحد اصفهان قرار گرفت و همه مراحلش برای چاپ ونشر انجام شد ؛ چشم انتظار عنایت و گوشه چشمی از سوی مسئولین ذی ربط است.
استاد مشجّری ـ که اخیرآ همسر مهربانش را از دست داده است ـ این روزها حال و روزی خوش ندارد. او دوست می دارد قبل از پیوستن به همسر ارجمندش ـ که امیدواریم به این زودی ها نباشد ـ حاصل سالها زحمتش را به نتیجه رسیده و ثمربخش ببیند.چنین باد.