پورتال خبري كاشان : استاد فقید مصطفی فیضی كاشانی از شاعران و ادیبان معاصر است كه در 5 بهمن 1380 در شب ولادت حضرت امام اباالحسن الرضا علیه السلام دارفانی را وداع گفت.

استاد فیضی از نسل ادیبان و فضلای نامداری بود كه بیش از دانش رسمی و دانشگاهی بر پایه هنر و علاقه و اشتیاق درونی درس اندوزی می كردند و بهترین مكان جهان برای آنان گوشه كتابخانه شخصی بود تا بتوانند از گنج دانش توشه ها بردارند و در نهایت چراغ فرهنگ و فرزانگی را روشن نگاه دارند.

استاد فیضی كه از اعضای هیات موسس گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی كاشان بود با همراهی و همكاری كسانی چون استادان عباس بهنیا و علی شریف و حسن عاطفی تصحیح و انتشار دیوان هایی مانند سنجر كاشانی و باباافضل را به سامان رساندند و در نهایت خود نیز دیوان محتشم كاشانی را به شكلی منقح و ارزشمند منتشر كرد. 

نیز تصحیح جنگ ادبی ملاصدرا از كارهای دیگراستاد است كه جمعه گذشته رونمایی شد .

از مسوولیت های تاثیرگذار و ماندگار استاد راه اندازی اداره فرهنگ و هنر كاشان (میراث فرهنگی) است كه به حفظ شدن برخی آثار تاریخی شهر كاشان مانند بقعه قاضی اسدالله و ... انجامید.

استاد فیضی تا سال 1357 مسوولیت اداره انجمن ادبی صبا را هم عهده دار بود كه نسلی از شاعران و ادیبان در این انجمن پرورش یافته اند و خود را وامدار استادی و فضل ایشان می دانند. 

خود استاد هم از شاعران قصیده پرداز طراز اول به شمار می رود و دیوان شعر ایشان در آستانه انتشار است.

استاد فیضی از زمره ادیبان و استادان پرورش یافته در انجمنهای ادبی سنتی است كه تقریبا از دوره صفویه به این سو در كاشان و پایتخت وقت - اصفهان- همیشه برپا بوده است و محصول این انجمن ها حتی در دیگر بلاد مانند شیراز و خراسان و تهران شاعران ادیب و فرزانه ای است كه علاوه بر دیوان شعر كارهای جدی فرهنگی و ادبی دیگری هم كرده اند و در یك كلام منشاء تاثیر بوده اند.

كافی بوده است كه همین مرحوم فیضی در اداره فرهنگ و هنر وقت هم استخدام باشد تا بتواند دنبال كارهایی مانندحفظ بناهای تاریخی و نامگذاری خیابان های شهر به نام مشاهیر و چاپ كتاب باشد و آنقدر ذوق و هنرورزی داشته باشد كه مسحور دیوان شعر خویش نباشد و عمری را بر سر تصحیح دیوان های دیگر شاعران بگذارد.

اصرار در برپایی یادمان چنین اشخاصي در واقع اصرار بر روشن نگه داشتن چراغ فرهنگ و هنر و ادبیات است  .

مخاطب دیگر این بزرگداشت و امثال آن ، برخی (واقعا برخی و نه همه ) شاعران جوان هستند كه به شهرت اخگر گون در محافل و شب های شعر و جایزه های ادبی زودگذر دل خوش كرده اند و از هنر و ذوق و استعداد خویش كمتر در زمینه حفظ و پاسداشت ادبیات هزار ساله این سرزمین مایه می گذارند و به تقریب از آنچه در شاهنامه و بوستان و گلستان و ... گذشته است بی خبرند.

نیزاین یادمان ها به مسوولان محترم و متولیان فرهنگ و ادبیات جامعه گوشزد می كند كه كسانی از جنس فیضی سالها پیش بی هر گونه چشمداشت مادی و بی منتظر بودجه نفت ، كار فرهنگی كرده اند و درانتظار احسنت و آفرین های مقام های بالاتر نمانده اند .

رحمت و رضوان خدای متعال شامل روح بلند استاد فیضی و  دیگر چهره های نامدار باد كه رخ در نقاب خاك كشیده اند و تا بودند نگذاشتند غبار مهجوریت و بی توجهی بر چهره دلربای عروس شعر و زبان پارسی بنشیند.