به گزارش پورتال خبری کاشان، حاج شیخ احمد اسلامی تبار ابوشهیدان حسین و علی اسلامی تبار این عالم بزرگوار که قرآن را با اخلاص تلاوت میکرد بیش از هزار ختم قرآن کرده بود به طوریکه بدون اینکه قصد حفظ قرآن را داشته باشد از کثرت تلاوت قرآن، حافظ قرآن شده بود.
سحرخیزی را یکی ویژگیهای آیت الله اسلامی تبار بود اغلب یک ساعت یا بیشتر به اذان صبح برمی خواست و مشغول تلاوت قرآن میشد و سپس برای نماز صبح به مسجد میرفت و پس از بازگشت از مسجد به منزل باز هم تلاوت قرآن داشت و در بین روز هرگاه فرصت پیدا میکرد قرآن تلاوت میکرد و هرگاه به سفر میرفت قرآن را با خود میبرد و تلاوت میکرد.
یکی از کسانی که در اوایل طلبگی در قم با ایشان هم حجره بود نقل کرده است که گاهی نیمههای شب که بیدار میشده ایشان را مشغول تلاوت قرآن دیده است.
چنان عزت نفسی بود که هیچگاه از کسی چیزی تقاضایی نمی کرد
آیت الله اسلامی تبار به محرومان و خانوادههای مستضعف بدون اینکه کسی اطلاع پیدا کند کمک میکرد، دارای چنان عزت نفسی بود که هیچگاه از کسی چیزی تقاضایی نداشت و به خاطر امور دنیوی تملق کسی را نمیگفت.
دوری از شهرت طلبی ر از ویژگیهای ابوشهیدان حسین وعلی اسلامی تبار بود و هر گاه وارد مجلسی میشد اجازه نمیداد برایش تمنای صلوات کنند و به اندازهای از حرص و طمع دوری میکرد که اگر برایش گوشت یا غذای نذری میآوردند با این دلیل که درخانه موجود است و برای نیازمندان ببرید از پذیرفتن آن خودداری میکرد و اگر اصرار میشد تنها مقداری کمی از آن را میپذیرفت.
زهد و بی علاقه بودن به زخارف دنیوی از دیگر ویژگیهای این عالم ربانی بود و با وجود اینکه دست او «بخاطر وجوهات» باز بود، اما وضعیت خانه ایشان شاهد زهدش بود و متواضع بود و نسبت به مردم به ویژه اقشارضعیف جامعه تواضع داشت.
آیت الله اسلامی تبارغیرت دینی داشت و اگر کار خلافی را مشاهده میکرد در حد توان با آن برخورد میکرد و در حد توان امر به معروف و نهی از منکر میکرد.
این عالم ربانی بصیر بود و دارای بصیرت و آگاهی بود
این عالم ربانی بصیر بود و دارای بصیرت و آگاهی بود و قبل و بعد از انقلاب در مسائل سیاسی دارای مواضع صحیح بود و آگاهی و شناخت نسبت به افراد داشت و به کسی باج نمیداد و اجازه نمیداد از ایشان سوء استفاده شود.
پرهیز از اسراف یکی دیگر از ویژگیهای اخلاقی آیت الله اسلامی تبار بود و از ریخت و پاش و اسراف پرهیز میکرد و در استفاده از سهم امام احتیاط داشت و گاهی که وجوهاتی شرعی میآوردند میگفت، چون مقداری وجوهات را در اختیارش هست، وجوهات را جای دیگر ببرید و یا گاهی میگفت من از مجتهد شما در گرفتن وجوهات مقلدین ایشان اجازه ندارم و نمیگرفت.
آن مرحوم به رعایت زی طلبگی به شدت پایبند بود و در دوران زندگی بر خلاف روش طلبگی عمل نکرد و کاری که بر خلاف شان روحانیت باشد از او سر نزد و عملش مؤید گفتارش بود.
چون در صغر سن پدر را از دست داده بود احترام ویژهای به مادر داشت و هرگاه به دیدن مادر میرفت دست مادر را میبوسید و حتی گاهی پای مادر را هم میبوسید.
آیت الله اسلامی تبار به صله رحم اعتقاد عجبیی داشت و زمانی هم که به دیدن اقوام میرفت تذکر میداد برای این آمده است که قطع صله رحم نشود تا صله رحم را انجام داده باشد.
اهمیت دادن به عبادت اول وقت یکی از ویژگیها و فضائل اخلاقی آیت الله اسلامی تبار بود و به نماز اول وقت اهمیت میداد خصوصا به نماز جماعت به طوریکه بیش از ۳۰ سال اقامه نماز جماعت در سه وقت داشت و هرگاه مسافرت میرفت نماز اول وقت انجام میداد.
آیت الله اسلامی تبار از امور دنیوی پرهیز داشت
آیت الله اسلامی تبار از امور دنیوی پرهیز داشت به طوریکه هیچگاه در جمع خانواده از امور دنیوی صحبت نمیکرد و از گرانی و ارزانی حرفی نمیزد و اجازه نمیداد دیگران از امور دنیوی حرفی بزنند ضمن اینکه اهل سکوت و پرهیزاز غیبت بود و اجازه نمیداد کسی در رابطه با دیگران حرفی بزند و یا در مورد دیگران غیبت کند و اصولا کم حرف و اهل سکوت بود.
آیت الله اسلام تبار همیشه و در همه حال توکل به خدا داشت و اگر مشکلی پیش میآمد مضطرب نمیشد و از خداوند حل مشکل را میخواست، صابر در مصائب و دارای صبر و استقامت بود و خیلی زیاد یه یاد مرگ و معاد بود و از خداوند درخواست میکرد تا با پیامبراکرم (ص) محشور شود.
منزل ایشان تقریبا دفتر استفتائات مراجع عظام تقلید بود و در زمینه پاسخگویی به مسائل شرعی مردم مهارت خاصی داشت به طوریکه گاهی اهل سنت نیز مسائل خود را از ایشان میپرسیدند و کسب تکلیف میکردند و از شهرهای اطراف و برخی ائمه جمعه و حتی برخی ایرانیان مقیم خارج از کشور برای مسائل شرعی خود با ایشان تماس میگرفتند.
آیت الله اسلامی تبار از همه وقت خود برای مطالعه کتب فقهی یا تفسیری استفاده میکرد
آیت الله اسلامی تبار از همه وقت خود برای مطالعه کتب فقهی یا تفسیری برای مطالعه استفاده میکرد و برای یاد دادن و پاسخگویی به مردم با علاقه وقت خود را صرف میکرد و گاهی که به سفر میرفت برخی از کتب فقهی را برای مطالعه با خود میبرد.
آیت الله اسلامی تبار در اوایل طلبگی گاهی شب تا صبح در کوچه و در زیر نور چراغ برق مینشست و رساله مطالعه میکرد که این یک توفیق الهی برای ایشان بود.
در عالم خواب یک کتاب فقهی در رابطه با مسألهای به ایشان معرفی میشود و صبح که از خواب بیدار شود همان مسأله در همان کتاب مطالعه میکند و همان روز نیز شخصی با ایشان تماس میگیرد و همان مسأله را سؤال کند و پاسخ میدهد.
آن مرحوم در قبال کار خود که پاسخگویی به مسائل شرعی مردم بود احساس مسؤولیت میکرد، از این رو کمتر به مسافرت میرفت و اگر به مسافرت میرفت زود برمی گشت، چون اعتقاد داشت مردم نیاز به دریافت پاسخ مسائل شرعی دارند.
استعداد و استقامت از دیگر ویژگیهای این عالم ربانی بود و ایشان دارای استعداد و استقامت خوبی بود به طوریکه در اوایل زندگی به دلیل از دست دادن پدر و مشکلات مالی برای تحصیل علم کلاسیک وارد مدرسه دولتی نشد، اما برای تحصیل علوم دینی وارد حوزه علمیه شد و به خاطر مشکلات مالی زندگی کار و درس حوزه را همزمان انجام میداد.
آیت الله اسلامی تبار قبل از انقلاب در هر مناسبتی از طاغوت ابراز انزجار میکرد و همراهی و حمایت از فداییان اسلام به ویژه شهید نواب صفوی مؤید این ادعا است.
این عالم ربانی مخالف با دعا کردن به شاه در هیات مذهبی بود
این عالم ربانی مخالف با دعا کردن به شاه در هیات مذهبی بود، هرگاه در مجلسی شرکت داشت که درآن مجلس به شاه دعا میشد به عنوان اعتراض مجلس را ترک میکرد و مخفیانه نوارهای سخنرانی علیه طاغوت را در منازل برخی از دوستان استماع میکرد و به مدیر مدرسه ابتدایی که فرزند ایشان در آن تحصیل میکرد سفارش کرده بود هرگاه فیلمهای تبلیغاتی طاغوت در مدرسه نمایش میدهند فرزند او را روانه خانه کند.
از زمان شروع انقلاب همراه با جوانان شبانه در کوچهها تظاهرات میکردند و فریاد مرگ برشاه برای نخستین بار در مسجد ایشان طنین انداز شد.
در راهپیماییهای قبل از پیروزی انقلاب که خطر حمله پلیس شاه وجود داشت همواره در جلوی جمعیت حرکت میکرد و بعد از انقلاب حتی الامکان در صحنههای انقلاب از جمله راهپیماییها و انتخابات حضور داشت و هیچگاه عملی که سبب تضعیف نظام شود انجام نداد.
آیت الله حاج شیخ احمد اسلامی تبار ابوشهیدان حسین و علی اسلامی تبار دو شهید تقدیم انقلاب کرد و هیچگاه گلایه نکرد و انتظاری نداشت و صبر کرد و هیچگاه برای کمکهای بنیاد شهید به خانواده شهدا به بنیاد شهید مراجعه نکرد و مطالبهای نکرد.
لازم به ذکر است، آیت الله حاج شیخ احمد اسلامی تبار ابوشهیدان حسین و علی اسلامی تبار این عالم ربانی که عمری را در خدمت اسلام و عالم تشیع و پرورش طلاب لایق گذراند و دو فرزند خودش را تقدیم اسلام و انقلاب اسلامی کرد عاقبت در روز ۱۲ شهریور ماه سال ۱۳۷۵ دعوت حق را لبیک گفت و به فرزندان شهیدش پیوست.