شخصیت حضرت علی بن محمد باقر (ع) به سبب سیره تبلیغی ایشان ، در میان امامزادگان ، دارای جایگاهی والا است که با مطالعه آن می توان به درسهای آموزنده ای برای جامعه علمی و فرهنگی ، به ویژه حوزه های علمیه دست یافت .  

بزرگمردی که بنا به درخواست مردم کاشان از محضر نورانی امام محمد باقر (ع) به این شهر مهاجرت کرد و هدایت و رهبری آنها را در مدت 3 سال بر عهده داشت . 

 هجرت امامزادگان و اولیای صالح خدا از سرزمین پیامبر اسلام به ایران و اقامت آنان در شهرهایی چون کاشان ، بیانگر آن است که مردم این سرزمین از سالهای آغازین حکومت اسلام ، مسیر زندگی خود را بر پیروی از دین و کتاب پیامبر بزرگوار اسلام (ص) و عترت گرامی آن حضرت تعیین کرده اند که درخواست مرشد و راهنما از امام محمدباقر (ع) از سوی مردم کاشان و فین را می توان بر همین منهج دانست . 

 در آن زمان , جمعی از شیعیان و پیروان اهل بیت عصمت و طهارت  در کاشان (چهل حصاران) ، با اهالی فین ، انجمنی تشکیل دادند. آنان به این نتیجه رسیدند که چون از خدمت امام زمان خود دورند ، عریضه ای خدمت امام بفرستند تا یک نفر را برای راهنمایی و تربیت و تعلیم احکام اسلام و پیشوایی به جانب آنان گسیل فرماید. 

 آنان درخواستی نوشتند و در ایام حج تمتع ، عامر بن ناصر را خدمت امام محمد باقر (ع) به مدینه طیّبه فرستادند . عامر ، نامه را به امام محمد باقر (ع) رساند و آن حضرت نور دیده اش ، اباالحسن علی را به فین و چهل حصاران و نواحی آن فرستاد تا مردم آنجا را به طریقه جدّش راهنمایی کند . 

 حضرت علی بن محمد باقر (ع) در مدت سه سال زندگی خود در منطقه کاشان ، مأمن و ملجأ مردم این منطقه و شهرهای اطراف ، مثل قم بود .  

این امامزاده بزرگوار با ارتباط صمیمانه با قشرهای مختلف مردم و سفرهای کوتاه مدت به مناطق مختلف کاشان و دیدار با مردم آن سامان و احیای نماز جمعه در این شهر به هدایت مردمان این منطقه پرداخت . در مدت کوتاهی پس از هجرت حضرت اباالحسن علی بن محمد باقر (ع) - که محدث و مفسر صاحب نام عصر خود بود - آوازه این امامزاده عظیم الشان ، بخش وسیعی از عراق عجم را فرا گرفت و با وجود آن حضرت ، نهضت علمی امام محمد باقر (ع) و مهندسی فرهنگی امام صادق (ع) از مدینه به ایران مرکزی و کاشان امتداد یافت . 

 بنی امیه در آن دوران ، ارادت مردم به آل الله و اهل بیت پیامبر بزرگوار اسلام را بر نمی تافتند و پس از واقعه عاشورا ، قیامهایی نظیر قیام و خونخواهی مختار و انتقام او از قاتلان شهدای مظلوم کربلا و رشادتهای یاران ایرانی اش ، سفیانیان را به هراس و وحشت انداخته بود ، برای همین مخفی کردن قیام مختار و سرکوب قیام های مشابه آن قیام ، در دستور کار عمال بنی امیه قرار گرفته بود .  

هشام بن عبدالملك از حکام بنی امیه که هم عصر با امام محمد باقر (ع) بود با آزار و اذیت آن حضرت و فرزندان آن امام و پیروان ایشان پروایی نداشت و دست حاكمان و عاملان و مزدوران خود در حجاز و عراق را برای اعمال فشار و سخت گيرى به سلاله گرامی پیامبر اسلام و پیروان عترت ، باز گذاشته بود

. از طرفی سفیر ولایت حضرت علی بن محمد باقر (ع) بطور رسمی در مدت زندگی خود در کاشان و در سخنرانی های خود ، فساد و انحطاط دینی و اخلاقی و ستمهای حاکمان بنی امیه را بر ملا می کرد ، بنابراین نهضت حضرت علی بن امام محمد باقر (ع) در عراق عجم ، کابوسی برای حکومت فاسق بنی امیه شده بود . 

 علی بن محمدباقر (ع) در کاشان با ترویج انقلاب علمی پدر بزرگوار خود به بخش قابل توجهی از ایران ، اهتمام ورزید چرا که انقلاب علمی امام محمدباقر (ع) در دورانی اتفاق افتاد که تقریبا دین از سیاست کنار گذاشته شده بود و حکام اموی بدون تنش سیاسی ، حکومت خود را اداره می کردند و انحطاط دینی و فرهنگی و گسترش رسوم جاهلی و نشر عقاید باطل را در اولویت امور خود قرار داده بودند .

 هر چند فاصله کاشان تا پایتخت حکومت بنی امیه زیاد بود ولی سه سال اقامت حضرت علی بن محمد باقر (ع) در کاشان ، حرکت و نهضت مبارزه با حکومت فاسد و باطل بنی امیه را در ایران تقویت و پایه های حکومت طاغوتی هشام را سست تر کرد .