یک‌شنبه 14 بهمن 1387 - 47 : 23

نویسنده : پورتال خبری کاشان م . م

کد خبر : 1226

11947 بازدید

  یک کاشانی در کاخ مرر

شهید رضا شمس آبادی تاریخ تولد : 1319  نام پدر : علی اکبر  تاریخ شهادت : 21/1/1343
محل تولد : کاشان ،  شمس آباد   طول مدت حیات :24 سال  محل شهادت : کاخ مرر ، تهران
علت شهادت : ترور نافرجام شاه    مزار شهید : نامعلوم

رضا در سال 1319 در روستای شمس‌آباد حومه نوش‌آباد از توابع شهرستان آران و بیدگل ( استان اصفهان ) چشم به جهان هستی گشود. کودکی او در هاله‌ای از فقر و تنگدستی سپری شد. رضا ، پدر را در امرار معاش خانواده یاری و در کار نخ‌ریسی ، دروچینی و خوشه جمع‌کنی به مادر کمک می کرد. تحصیل را به صورت شبانه آغاز کرد و خواندن و نوشتن را فرا گرفت. در سن 14 سالگی پدر خود را از دست داد و بدین ترتیب مشکلات زندگی او بیش از پیش شد . در سال 1339 زمانی ‌که دکتر امینی ، عامل امپریالیسم به کاشان سفر کرد ، رضا قصد داشت با شیشه اسید او را ترور کند اما شیشه به اتومبیل دکتر امینی اصابت کرد و نقشه او اجرا نشد.
شمس‌آبادی پس از قیام 15 خرداد به سبب تنگدستی، چهار مرتبه از خدمت سربازی معاف شد اما تقدیر چنین بود که صحنه شهادت او در کاخ ظلم پهلوی رقم بخورد.
شمس‌آبادی تلاش زیادی کرد تا در گارد جاویدان شاه استخدام شود ولی به علت دو سانت کوتاهی قد ، موفق نشد و به عنوان سرباز لشکر گارد شاهنشاهی به انجام وظیفه مشغول شد. او اعتقاد داشت « فقط مرجعیت شیعه است که می‌تواند ملت را نجات دهد »
روز بیست و یکم فروردین ماه سال 1343 تصمیم گرفت هنگام ورود « محمدرضا پهلوی » به کاخ مرمر ، او را به هلاکت برساند . او در مقابل در ورودی کاخ قرار گرفت ، اما به علت تأخیر چند دقیقه‌ای شاه ، نقشه عملی نشد. استوار بابایی که در پشت یکی از درختان مخفی شده بود، او را مورد هدف قرار داد ؛ اما شمس‌آبادی او را به هلاکت رساند . سپس با استوار آیت لشگری روبه‌رو شد . آیت لشگری نیز به سرنوشت بابایی دچار شد. شاه به سمت دفتر خود دوید. رضا نیز به دنبالش رفت و فریاد زد : من باید این جلاد را بکشم. اما افسوس که رگبار مسلسل دژخیمان دفتر مخصوص شاه این قهرمان 24 ساله را خونین پیکر بر زمین انداخت. ایادی رژیم بعد از شهادت او اعلام کردند: « رضا شمس‌آبادی از نیروهای حزب توده بوده که با این عمل خواسته است شاه با تدبیر و دلسوز ملت را از میان بردارد؟ » پیکر شهید رضا شمس‌آبادی در مکانی نامعلوم به خاک سپرده شد تا نشانی از او باقی نماند. اما او با مرگ سرخش؛ درخشان‌ترین پرونده مظلومیت یک ملت را گشود و فریاد حق‌خواهی مستضعفین ایران را به گوش جهانیان رساند.
سنگ یادبود این شهید بزرگوار درکنار دیگر شهدای شهر نوش‌آباد در جوار امامزاده احمد بن ‌زید‌ بن‌ حسن ‌مجتبی (ع) مورد علاقه و احترام مردم قرار دارد.