یک‌شنبه 23 شهریور 1393 - 20 : 15

نویسنده : پورتال خبری کاشان م . م

کد خبر : 12147

6014 بازدید

  عکس چسبانها غريب ترند يا مرادي ها ؟!

خجالت آور است در برابر مردان بي ادعا و گمنام شهر خود را به غريبي و مظلومي بزنيم

مصاحبه کننده : حسن صفري 
پيش از خواندن مصاحبه پيش رو نياز است اين سه بند به عنوان مقدمه خوانده شود : 

* بعدازظهر سه‌شنبه ۱۳ خرداد ۹۳ در حضور فرماندار کاشان  : 
عليرضا جمالي به نقل‌قول فرماندار که گفته بود « من وامدار هیچ حزب و گروهی نیستم» اشاره کرد و اظهار داشت : شما { فرماندار } وامدار کسانی هستید که غریبانه عکس دکتر « روحانی » را در کوچه و خیابان‌های شهر چسباندند ، شما وامدار کسانی هستید که عکس دکتر « روحانی » را وقتی می‌چسباندند مورد تمسخر واقع شدند و تلاش کردند تا آن ۸ سال تاریک را پشت سر بگذارند ، بغضی در گلوی من است که جای خالی آن‌ها را احساس می‌کنم....
ما دوره خیلی بدی را پشت سر گذاشتیم ، ما هشت سال تاریکی را پشت سر گذاشتیم  

* آرش علوی نژاد نام مستعار يکي از فعالان انتخاباتی دکتر روحانی در کاشان ، 13 شهريور 93 : 
در انتخابات گذشته { رياست جمهوري سال 1392 } اگر چه بسیاری در دل ، همراه جریان « تدبیر و امید » بودند لیکن ریسک حضور در ستادها را نپذیرفتند و در خانه نشستند تا زمان بگذرد ، اما کسانی که در ستادها حضور یافتند ریسکی را پذیرفتند برای اینکه راه توسعه و پیشرفت کشور را تغییر سیستم مدیریتی می‌دانستند و برای رسیدن به هدفشان حاضر بودند از موقعیت‌ها و منافع شخصی بگذرند .

* به راستي غريب و مظلوم کيست ؟ آيا غريب و مظلوم کسي است که براي چسباندن عکس دکتر روحاني بر در و ديوار شهر از موقعيت ها و منافع شخصي اش گذشته و .... ؟! 

گفتن اين جملات از روي سادگي هم مضحک و خجالت آور است چه رسد به آن که عمدي در بيان آن باشد .
غريب و مظلوم کساني هستند که به محض تجاوز دشمن بعثي به ميهن عزيزمان در خانه ننشستند ، ماديات و شيريني هاي دنيا را رها کردند و ريسک حضور در برابر گلوله هاي دشمن در جبهه ها را پذيرفتند  و در 8 سال دفاع مقدس با ايثار جان و مال اجازه ندادند دشمن يک کيسه خاک جمهوري اسلامي ايران را به تاراج برد ، آنان ايثارگراني هستند که هنوز هم در برابر تمام سختي ها و مشکلات پس از جنگ مقاومت مي کنند و در مقابل بي مهري هاي و نامهرباني هاي برخي دولتمردان آبروداري مي کنند و خم به ابرو نمي آورند و هيچ کس را هم وامدار خود نمي دانند و راضي اند به رضاي خدا ، يکي از آنان جانباز شيميايي شهر ماست : 

علی مرادی که جراحات ناشی از بمب های شیمیایی دشمن بعثي و سرفه های مداوم و خون آلودش او را مجبور کرده تا ۳۰ سال برای کنترل خونریزی ریه هایش به صورت مرتب هر ۴۵ روز تا  دو ماه ، راهی تهران شود و چند روزی را در بیمارستان ساسان بستری شود .
در آستانه هفته بزرگداشت هفته دفاع مقدس به نزد این جانباز شیميایی کاشانی رفتیم تا یادی از اين ايثارگر گمنام شهرمان کرده باشیم و پای حرف های دلش بنشینیم .

* علی آقا! ابتدا از خودتان بگویید؟
علی مرادی ، متولد ۲۰ تیر ۱۳۴۴ و بزرگ شده شهر کاشان هستم  متأهل و دارای چهارفرزند سه دختر و یک پسر می باشم.

* مشغول چه کاری هستی؟
۲۵ سال سابقه خدمت در دانشگاه علوم پزشکی کاشان در واحد نگهبانی دانشکده پرستاری و مامایی را دارم.

* اولین بار در چه عملیاتی و در چه تاریخی شرکت کردید ؟
شهریور سال ۱۳۶۳ برای نخستین بار به جبهه اعزام شدم که عملیات میمک در ارتفاعات مرزی میمک و سومار در غرب کشور اولین عملیاتی بود که به عنوان آرپیچی زن شرکت کردم.

* در چه عملیات های دیگری شرکت نمودید ؟
عملیات ظفر ۱ در مناطق عملیات جزیره مینو و تنگه چزابه و بستان در تاریخ   17 خرداد 1364 
عملیات ظفر۴ در منطقه سومار ، شمال غرب کشور به فرماندهی شهید سپهبد علی صیاد شیرازی در تاریخ 7 تير 64 
عملیات کربلای ۱ مهران در تاریخ  10 تير 64 
عملیات عاشورای ۳ در شمال فکه در 25 مرداد 64 

* از فرماندهان خودتان چه کسانی را به خاطر دارید؟
شهید سروان جلیل شاکر– شهید سپهبد علی صیادشیرازی

* اسامی چند تن از هم رزمانت که به خیل شهدا پیوستند ؟
منوچهر فرضیان – علی حاج بابایی – منوچهر آقا جانی – حسین بوستانی – فرض ا… حیدری – مهدی حق پرست و خلیل شاکر فرمانده گردان ۱۷۵ 

* چند بار مجروح شدید و از چه ناحیه ای آسیب دیدید ؟
- در تاریخ 21 آذر 64 در غرب سومار و ارتفاعات مسلط بر شهرهای مندلی عراق که در اثر اصابت ترکش خمپاره دشمن از ناحیه پهلوی راست و آرنج دست چپ وسر و گوش ها بخاطر موج انفجار مجروح شدم.
- در تاریخ 17 فروردين 65 در غرب سومار و نفت شهر در اثر بمباران شیمیایی عراق ، از ناحیه ریه ، پوست و چشم شیمیایی شدم. که به بیمارستان ۵۲۸ صحرایی سومار و با هلیکوپتر به بیمارستان ۵۲۰ کرمانشاه منتقل و از آنجا برای ادامه درمان به بیمارستان ساسان در تهران منتقل شدم. دکتر فریدون مفخم صنیعی ، دکتر حسین رایگان ، دکتر عبدالله تعقل و دکتر طباطبایی پزشکان معالج بنده بودند.

* وضعیت درمان شما چگونه بوده است؟
از سال ۶۵ تاکنون هر ۴۵ روز تا دوماه برای درمان به بیمارستان بقیه الله و ساسان رفته ام

* یعنی نزدیک به سی سال است که شما هر دو ماه برای بستری به تهران می روی؟
تقریبا همینطور است که می فرمایید

* الان  وضعیت جسمانی ات چگونه است ؟
به طور مداوم خون ریزی ریه دارم و سرفه میکنم ، دارو مصرف میکنم و تحت نظر چند پزشک در تهران و کاشان هستم.

* تحت نظر چه پزشکانی هستید ؟
در تهران  دکتر قانعی  و دکتر گوهری مقدم و در کاشان دکتر ارج ، دکتر سلیمانی و دکتر عبادی

* چگونه به تهران می روید؟
با اتوبوس بین شهری

* این وضعیت جسمی و رفت و آمدهای مداوم ۳۰ ساله شما را اذیت نمی کند ؟
راضی ام به رضای خدا

* چه انتظاری از مسئولان دارید؟
در مسیر ولایت و خدمت به مردم گام بردارند. ما سلامت خودمون را برای خاطر خدا و دین و حفظ کشور داده ایم تا دین و کشورمان سربلند باشد.

* چه چیز شما را آزار می دهد؟
بی عدالتی  و عدم اشتغال فرزندانم بیش از این درد و رنج سی ساله و سرفه های خونی ام  مرا آزار داده است.

* با تشکر از شما بخاطر وقتی که در اختیار ما قرار دادید
بنده نیز از شما و کلیه همکارانتون تقدیر و تشکر می کنم